Het luxe leven

Hallo iedereeen!

Weer even niets laten horen, omdat het zo leuk is hier!

Ik zal weer verder gaan op woensdag, onze laatste dag in de puskesmas:
Vandaag gingen we weer de bergen in. Dit keer gingen we kleine kinderen (tussen de 0,5 en 3 jaar) vaccineren. En we mochten het zelf doen! Super leuk! Zal zo proberen er wat foto's bij te plaatsen. Daarna gingen we lunchen bij een restaurantje, lekker rijst eten, haha! Toen we weer terug bij de puskesmas kwamen, bleek dat ze daar ook een soort van afscheidslunch voor ons hadden georganiseerd! Beetje jammer dat we al vol zaten, maar het idee was lief.

's Middags zijn we met de tandarts, een verloskundige en iemand van de apotheek naar het zwembad gegaan. Een beetje een rare combinatie van mensen, maar ze vinden ons nou eenmaal zo bijzonder, dat iedereen ons overal heen wil brengen en zelf ook graag mee wil!

Op donderdag zouden we opgehaald worden om weer terug naar Yogyakarta te gaan. Helaas hadden ze het plan, dat we 's ochtends nog wel een keer mee konden lopen bij de puskesmas. Dus weer om 7 uur uit bed, witte jas aan, en gaan!
Helaas was het niet zo'n leuke laatste ochtend.. Toen we op de gang stonden te praten met 1 van de medewerkers, was er ineens veel onrust bij de toiletten. Binnen enkele minuten kwam een brancard met een man erop langs. Omdat ik voor m'n baan bij het MIA onderzoek al meerdere keren een overleden persoon heb gezien, kreeg ik sterk het vermoeden dat ook deze man niet meer leefde. Hij lag met zijn ogen open zonder te knipperen.
We vroegen wat er aan de hand was en mochten mee lopen. In de kamer lag de man op een bed, en een verpleegster was een beetje half aan het reanimeren en tegelijkertijd zijn bloeddruk op aan het meten. Wat vreemd is, want als je twijfelt of iemand niet meer leeft, ga je natuurlijk eerst gewoon goed reanimeren.
We vroegen gelijk waar de AED was en waarom ze niet meer reanimeerden. De verpleegster leek een beetje in de stress, en wist volgens mij ook niet zo goed wat ze nog moest doen, en als snel werd gezegd dat de man overleden was.
Na meerdere keren aandringen, bleek dat ze niet eens een AED in de puskesmas hadden! Dat geloof je toch niet!
Omdat ze merkten dat wij het nogal belangrijk vonden dat er goed gereanimeerd moest worden, vertelden ze ons dat ze al een half uur in de wc hadden gereanimeerd. Aangezien wij vlak voor de wc stonden, en niets hebben opgemerkt, geloven we ze niet.. Erg triest, we hadden het gevoel dat als we eerder hadden gemerkt dat er een man niet bij bewustzijn was, we zelf hadden kunnen gaan reanimeren en misschien nog iets hadden kunnen betekenen. Al was de kans nihil dat de man bij zou komen door de reanimatie, aangezien er geen AED aanwezig was.

We waren erg in shock na dit voorval. Ik had vooral het gevoel dat ik meer had willen doen. Later hoorden we ook dat ze nog nooit een sterfgeval of reanimatie in de puskesmas hebben gehad. Vandaar dat het er een beetje stuntelig uit zag waarschijnlijk..

We hadden hierna geen zin meer om te assisteren bij het plaatsen van spiraaltjes in de vagina, dus zijn lekker in de hal blijven zitten.
Om half 10 kwam de dokter naar ons toe, om te vertellen dat we om 10 uur opgehaald werden bij haar thuis. We moesten dus snel even iedereen vaarwel zeggen, en door naar huis! De dokter had alleen het geniale plan, dat we nog wel even uit eten konden!
Toen het eten geserveerd werd, werd ze gebeld dat meneer Wahab (de man die ons ophaalde) al bij haar voor de deur stond.
Toch geen lunch dus om 10 uur 's ochtends.. haha, ach het was lief bedoelt!

Er waren ook 2 verpleegster mee gegaan om afscheid van ons te nemen. Erg lief, we zijn de afgelopen weken ook veel met deze 2 vrouwen om gegaan, omdat ze engels spraken.

En toen was het eindelijk zover, onze aankomst bij het hotel in Yogya! Ik kan er nog steeds niet over uit hoe luxe het hier is. Een zwembad voor ons zelf, elke dag wordt onze kamer schoongemaakt, nieuwe handdoeken, er is een heerlijk ontbijt met toast (ipv rijst). Ik slaap met Nina op een kamer, dat is erg leuk!

Vrijdag hadden we de eerste bijeenkomst in het ziekenhuis. Ons rooster voor aankomende 2 weken is nogal rustig, echt heel fijn. We volgen de colleges samen met de International Class. Een klas met 90 leerlingen, die overal vandaan komen. Het gaat over disaster management. Daar zijn ze hier in gespecialiseerd, omdat ze helaas al erg vaak een vulkaanuitbarsting en aardbeving mee hebben gemaakt.
We hebben ongeveer 1-3 uurtjes les per dag! Lekker bijbruinen aan het zwembad dus!

De laatste week zijn we 2 dagen vrij (dinsdag en vrijdag), dus hebben gelijk maar even gevraagd of we de woensdag en donderdag ook niet vrij kunnen krijgen. Als dit zo is kunnen we bijna een week naar Bali in die periode, heb daar al erg zin in!

Gisteren zijn we lekker uit eten geweest en daarna de kroeg in gedoken. Het was even zoeken tot we een kroeg vonden waar ze bier (Bintang) verkopen, maar met de hulp van een van de Indonesische studenten die ons begeleid hebben we het gevonden! Het is uiteindelijk vrij laat geworden, maar gelukkig konden we vandaag uitbrakken aan het zwembad!
Vanmiddag hebben we even geshopt in het winkelcentrum!

Vanavond staat er eigenlijk karaoke op het programma met de Indonesische studenten, maar ik betwijfel of iedereen nog wel een kroeg in wil na gisteren avond. Maar we zullen het zien!

Morgen gaan we misschien even langs de SPA (hier in het hotel, jaja) voor een massage! En maandag eerste college!

Ik ga nu even een dutje doen voor het eten! Tot snel en bedankt iedereen voor de lieve berichtjes!

Oja en sorry voor alle spelfouten, heb het steeds op m'n telefoon moeten typen!

xxxxxx